Lieve collega’s,
Het jaar 2020 is een heel bijzonder jaar geworden voor ons allemaal. De kerstspeech staat dit jaar, hoe kan het ook anders, in het teken van het corona virus en de wijze waarop jullie daar mee omgaan.
In maart raakte heel het land in de ban van het coronavirus. Een uitbraak is ons, in de eerste corona periode, gelukkig bespaard gebleven. Dat is deels geluk geweest maar zeker ook omdat we ons met z’n allen enorm hebben ingezet om het virus buiten de deur te houden.
Ik heb heel mooie dingen zien gebeuren, jullie zijn heel creatief geweest. Daarbij denk ik aan de coronaknop en de beweegknop op de beeldtelefoon. Maar ook aan de gebarentaallessen via Zoom, het thuiswerken, de introductie van de bezoekersunit, de kletskoffer, de babbelbox, de thuisbezorg maaltijden en het scherm op de duofiets. Ik heb jullie je zien ontpoppen tot heel verantwoordelijke mensen met een groot organisatietalent.
Wij hebben door het virus niet alles uit ons handen laten vallen. De organisatie heeft aandacht en energie gestoken in het voorkomen van een uitbraak. Maar ook kans gezien om belangrijke onderdelen van het jaarplan uit te voeren. Te denken valt aan het communicatiebeleid, het ziekteverzuim beleid, de dienstkleding, de verbouwing van de tuin, toepassing van social media, ingebruikname van Noorderlicht, het plan voor de renovatie van het Zorghuis en nog veel meer.
Het is ons daarom enorm zwaar gevallen dat de Gelderhorst, in de laatste maand van dit moeilijke jaar, toch is getroffen door het coronavirus. Het stappenplan en de uitbraakboxen hebben al die maanden klaargestaan, iedereen was er zogezegd op voorbereid. Toch is de organisatie in een emotionele en logistieke rollercoaster terecht gekomen. Jullie zijn verdrietig omdat we het virus niet buiten de deur hebben kunnen houden. Jullie voelen je schuldig en maken je zorgen om elkaar en de bewoners. Zowel om de zieke als de niet-zieke bewoners. De zieke bewoners omdat ze ziek zijn en de niet-zieke bewoners omdat zij hun dagelijkse regelmaat en structuur kwijt zijn. Zij zijn ineens genoodzaakt om op hun kamer te blijven. Hoe moeilijk is dat als je niet begrijpt waarom dit moet?
Ik heb veel respect voor de wijze waarop jullie met de situatie omgaan. Ik voel dat er sprake is van een samenhorigheidsgevoel. Een gevoel dat vooral ontstaat in een crisissituatie zoals deze. Het maakt dat het MT en ik heel trots zijn op jullie.
Ik hoop dat we deze situatie spoedig de baas zijn, dat we terug kunnen naar een meer normale situatie waarin we weer met elkaar samen mogen zijn en het leven kunnen vieren.
Voor nu wens ik jullie heel fijne en gezellige kerstdagen toe te wensen en een heel gelukkig en gezond 2021.
Hartelijke groet,
Judith Reiff, bestuurder